2.1 Samen praten & samen organiseren.

Een kwaliteitsbeeld maken in plaats van het kwaliteitsrapport, dat is de opdracht waar de regiegroep mee aan de slag is gegaan. Er is gekozen om met wat wijzingen voort te borduren op de vorm die er al was, omdat de ervaringen met het kwaliteitsrapport goed waren. Er is gezocht naar een werkwijze om van een rapport meer een beeld te maken. Waarbij het onderdeel “Samenspraak” de vervanging van het intern beraad is. Samenspraak is een bijeenkomst waarbij cliënten, verwanten en medewerkers met elkaar in gesprek gaan..

In het verleden was er Intern beraad, dit noemde wij “het gesprek over het kwaliteitsrapport”. De kwaliteit van die gesprekken kon beter. Het ging vaak over hoe dat rapport eruit zag en wie of wat er in dat rapport staat. Terwijl het doel van deze gesprekken is, bespreken hoe deze betrokkenen de kwaliteit ervaren, wat daar goed aan gaat en wat er beter kan. Ook werden de uitkomsten van die gesprekken opgeschreven in het rapport, maar wat de organisatie met die uitkomsten doet kwam onvoldoende tot zijn recht. Om deze redenen is ervoor gekozen om Samenspraak een beetje anders te organiseren, door Samen te organiseren en Samen te praten.

Samen organiseren

In een werkgroep bestaande uit drie cliënten en drie medewerkers is Samenspraak vormgegeven. Ze hebben in vier bijeenkomsten met elkaar gedacht en gesproken over waarom het belangrijk is om een bijeenkomst te organiseren. Wat iedereen nodig heeft voor een dergelijke bijeenkomst, hoe zo’n bijeenkomst eruit ziet, welke mensen daarbij nodig zijn en waar we dat het beste organiseren. Zo is er met elkaar invulling aan de geplande bijeenkomst gegeven. Dit samen organiseren leverde ook mooie discussies op over welke stellingen er belangrijk waren en heel praktisch hoelang de pauze moest duren. Door te luisteren, mee te bewegen en soms een grens te trekken ontstond er een uitgebalanceerd programma. Voorafgaand aan de bijeenkomst heeft één van de ervaringsdeskundigen een filmpje gemaakt over het wonen en werken bij Gors, met als doel de organisatie te laten zien door de ogen van een ervaringsdeskundige. In de filmpje kwamen thema’s naar voren zoals “Ik zie de begeleiding als collega!” en “Ik vind een invaller lastig!”

Samen praten

Bij het samenstellen van het programma is ervoor gekozen om centraal te starten met een aantal ervaringsverhalen, om op die manier even stil te staan bij het leven met een beperking. Vervolgens zijn er drie wat kleinere gesprekgroepen gevormd, die ieder aan de hand van hetzelfde filmpje met ter ondersteuning de stellingen op papier hun ervaringen hebben uitgewisseld. Vervolgens is er een ruime pauze ingepland, waarbij de één indien gewenst even naar een stilte ruimte kon en anderen onderling uit konden wisselen met elkaar.
Tot slot is er een plenaire samenvatting en afsluiting gepland, waarin iedere gesprekgroep ervaringen heeft gedeeld en er in het algemeen is opgehaald hoe ieder de bijeenkomst heeft ervaren.

Terugkijkend

In het algemeen kijken alle betrokken tevreden terug op de Samenspraak bijeenkomst en het voorbereidingstraject. Door het samen organiseren was er meer aandacht voor ieders behoeften. In de praktijk betekende dit voor de medewerkers in de werkgroep wel eens het loslaten van de eigen structuur en meer meebewegen met de wensen van de cliënten, In het afsluitende deel van de bijeenkomst bleek dat alle circa 30 aanwezigen het een hele goede bijeenkomst vonden, waarin ze goed hadden kunnen vertellen wat ze wilde. Een aandachtspunt was de diversiteit van de groep. Er waren relatief veel ervaringsdeskundigen en CCR leden, een bredere afspiegeling van cliënten was mooi geweest. Daarnaast waren er relatief weinig medewerkers, de tijdsinvestering leek hierbij een struikelblok.