1.2 Samenvatting.

Kwaliteit en kwaliteitsverbetering zijn belangrijke waarden binnen de gehandicaptenzorg. In 2017 werd daarom een Kwaliteitskader Gehandicaptenzorg 2017 – 2022 opgesteld dat van toepassing was op organisaties in de Wet langdurige zorg (Wlz). Het kwaliteitskader is nu geactualiseerd en omgedoopt tot een kwaliteitskompas. Een kompas geeft richting, maar kadert niet dicht. Kwaliteit is ons kompas; in de wetenschap dat kwaliteit veel verschijningsvormen kent.
De uitgangspunten van dit kwaliteitskompas zijn onveranderd gebleven ten opzichte van het vorige kwaliteitskader. Het gaat om kwaliteit van bestaan en regie over het eigen leven.
Op basis van het kwaliteitskompas maken zorgaanbieders tweejaarlijks een kwaliteitsbeeld en in het tussenliggende jaar, een voortgangsbericht. Zorgaanbieders verantwoorden zich door de publicatie van het tweejaarlijks kwaliteitsbeeld
De afgelopen jaren maakten we kwaliteitsrapporten met de verhalen van cliënten, zorgverleners en de organisatie. Dat doen we nog steeds. Want de verhalen zijn waardevol. De meeste verhalen geven een duidelijk beeld van waar we staan, wat goed gaat en wat beter kan. Alleen al van het samen maken van zo’n beeld gaat een enorme kwaliteitsimpuls uit.
Het Kwaliteitskompas is op basis van de ervaringen van de afgelopen jaren aangepast. Zo is deze geactualiseerde veldnorm minder instrumenteel, sluit deze beter aan op de praktijk en is er meer aandacht voor ervaringsdeskundigheid.

Samenspraak

Binnen het kwaliteitskader werd er gewerkt met een intern beraad – ofwel een gesprek over het kwaliteitsrapport. In dit kwaliteitsbeeld was er sprake van Samenspraak door eerst samen te organiseren en daarna samen te praten. Doordat cliënten, ervaringsdeskundigen en medewerkers samenwerkten, zijn randvoorwaarden gecreëerd voor een bijeenkomst, waarin iedereen mee kon doen met relevante gespreksonderwerpen. Er zijn aandachts- en trotspunten opgehaald. Zo kwam tijdens de bijeenkomst naar voren dat er meer helderheid nodig is rond de taakverdeling van de begeleiders, planverantwoordelijke en coördinerend begeleider. Ook vraagt het vasthouden van medewerkers aandacht, naast het organiseren van de randvoorwaarden voor invalmedewerkers. De eigen regie en ontwikkelmogelijkheden binnen Gors werden door de aanwezigen als goed ervaren , net als de verdieping die triple-C heeft gebracht en de inrichting van medezeggenschap binnen Gors

Clienttevredenheidsonderzoek

Om meer cliënten te kunnen bereiken, is het cliënttevredenheidsonderzoek dit jaar op een andere manier vormgegeven. De ervaringen met eerdere cliënttevredenheidsonderzoeken waren niet altijd positief. Om de respons zo hoog mogelijk te maken, is de vragenlijst fors ingekort. Deze bestond dit jaar uit slechts 5 vragen. Ook is er maatwerk toegepast bij het afnemen van de vragenlijsten. Desondanks was de respons opnieuw nogal laag. We zullen ons opnieuw moeten beraden over het clienttevredenheidsonderzoek en hoe we dit tot een succes maken.

Samenwerking AVG poli en verpleegkundigen

De nauwere samenwerking tussen de verpleegkundigen en de AVG-praktijk komt ten goede aan de kwaliteit van de zorg. Locatieverpleegkundige Carola Post en Mirjam van der Veen, praktijkondersteuner van de AVG-praktijk vertellen daar over. Uit hun verhaal blijkt dat beiden het daar over eens zijn. De onderlinge afstemming kan op sommige punten beter en het zou mooi zijn als er meer grote zorglocaties bij betrokken kunnen worden, maar de eerste stappen om nauwer samen te werken, zijn veelbelovend.

Hersenz

Marcel vertelt over de impact van hersenletsel, de gevolgen en zijn revalidatie en wat Hersenz daarin voor hem en zijn gezin heeft betekend. Hersenz heeft hem geholpen om duidelijkheid te krijgen in zijn aandachtspunten en prioriteiten. Dat geeft hem houvast.

Medewerkerstevredenheidsonderzoek

Eind van het jaar is er ook een medewerkerstevredenheidsonderzoek gehouden. Gors-breed zijn medewerkers het meest trots op de teamdynamiek, zoals sfeer en vertrouwen, en op de organisatievisie en -doelen. Daarbij kun je onder andere denken aan de zorgvisie Triple-C en het streven om de cliënt centraal te stellen bij alles wat we doen. Aandachtspunten zijn er ook. Met name genoemd worden werkdruk en communicatie.
Alle uitkomsten zijn besproken met het MT. Zo is geadviseerd om voorlopig geen grote organisatorische veranderingen of projecten op te pakken. Verder verdienen de zaken die goed gaan meer aandacht.

Triple C

Met de start van de trainingen, deed Triple-C ruim een jaar geleden definitief zijn intrede bij Gors. Is alles goed gegaan? Nee. Maar het enthousiasme dat de leden van het projectteam dagelijks ontmoeten, bevestigt dat Triple-C breed gedragen wordt binnen de organisatie. Om Triple-C te kunnen inbedden in de organisatie waren twee zaken belangrijk. De medewerkers zouden intensief geschoold moeten worden en de organisatiestructuur moest worden aangepast. De functie zorgregisseur kwam te vervallen en de begeleiders 4 werden verantwoordelijk voor de ondersteuningsplannen van de cliënten. Terugkijkend is dat niet soepel verlopen. Zorgregisseurs vonden sneller een nieuwe baan (meestal binnen Gors), dan dat we coördinerend begeleiders vonden. Veel begeleiders 4 konden daardoor nauwelijks begeleid worden bij hun nieuwe taken en verantwoordelijkheden. Ook trainen met de nieuwe driehoek was soms niet of nauwelijks mogelijk. Daarnaast was sprake van het reguliere verzuim en verloop én de introductie van het nieuwe elektronische cliëntdossier. Dat alles maakte het lastiger dan we hadden voorzien.